Over mij

Ik ben altijd geraakt geweest door wat onder de oppervlakte beweegt: dat wat niet direct gezegd wordt, maar wel gevoeld. Als kind observeerde ik scherp en voelde ik diep. Soms meer dan ik kon dragen. Die gevoeligheid heb ik lang gezien als een last, tot ik ontdekte dat het juist een richtingaanwijzer was. Naar binnen. Naar waarheid. Naar wat werkelijk leeft.

Mijn pad bracht me langs verschillende werelden. Tijdens mijn studie culturele antropologie leerde ik met een open geest luisteren naar verhalen die niet de mijne zijn. Ik ontdekte hoe belangrijk context, taal en cultuur zijn in hoe mensen zichzelf (mogen) ervaren. Daarna werkte ik jarenlang in uiteenlopende organisaties. Van commerciële bedrijven tot maatschappelijke initiatieven. Soms in controlerende functies achter de schermen, soms in operationele coördinatie. Wat mij altijd raakte, was hoe structuren, onuitgesproken verwachtingen en organisatieculturen mensen kunnen vormen of juist vervreemden van zichzelf. Hoe emoties vaak worden weggestopt onder efficiëntie. En hoe mensen zichzelf kunnen kwijtraken in systemen die niet bij hen passen.

Ook in deze werkomgevingen was het mijn gevoeligheid die mij vaak iets liet opmerken voordat het zichtbaar werd. Ik bevond me regelmatig op de grens tussen analyse en afstemming, tussen structuur aanbrengen en invoelend aanwezig zijn. Of ik nu werkte in finance, HR of projectcoördinatie: mijn kracht lag in het doorvoelen van wat er speelt, en daarin helderheid brengen.

Tegelijk groeide het verlangen om dieper te werken met wat mensen werkelijk beweegt. Dat bracht me bij het Emotie Expertise Centrum (EEC), waar ik nu de opleiding tot Emotiecoach volg. Hier staat niet het fixen van emoties centraal, maar het eren ervan als richtinggevend kompas. Emoties zijn volgens deze visie geen obstakels, maar wegwijzers die ons terugbrengen naar wie we werkelijk zijn. Wat ik daar leer, leef ik. En wat ik aanreik, onderzoek ik ook in mezelf.

Naast dit werk geef ik Iyengar yogales, onder andere aan vluchtelingen. In die lessen draait het niet alleen om beweging, maar om veiligheid, aanwezigheid en mogen thuiskomen in het eigen lichaam. Zelfs als iemand de taal (nog) niet spreekt. Iyengar yoga helpt mij, en de mensen met wie ik werk, om niet alleen te denken over wat we voelen, maar het ook daadwerkelijk ín het lichaam te doorvoelen. Het lichaam als plek van zachtheid, van waarheid, van oordeelvrije ruimte.

Ook fotografie is voor mij een vorm van afstemmen: kijken, vertragen, voelen waar het licht precies valt, zowel op beeld als in mensen.

Al die lijnen van voelen, vormgeven en vertragen, komen samen in mijn manier van werken. Ik geloof dat echte verandering begint wanneer we durven voelen wat er ís, zonder het direct te willen oplossen. Daar, in die ruimte, ontstaat beweging van binnenuit. En dat is wat ik mensen wil aanreiken: bedding, helderheid en ruimte om dichter bij zichzelf te komen.